7. خطاهای بارز در انجیل برنابا
در انجیل برنابا آمده است که انجیل دچار تحریف شده است. اگر برنابا براستی از همعصران عیسی بوده باشد، باید گفت که عهد جدید به هیچ وجه تکمیل نشده است و انجیل برنابا نیز باید سرنوشت خود را پیش بینی کرده باشد.
از این گذشته، مولف انجیل برنابا، براثر خطاهایی جغرافیایی و تاریخی که در آن یافت می شود، این نکته را آشکار می سازد که نه فلسطین آن دوران را دیده و نه در نخستین سده بعد از میلاد مسیح زیسته است.
در انجیل برنابا، ناصره واحه ای در حاشیه دریاچه جنیسره است. اما ناصره بر یک تپه قرار دارد. بنا به گزارش انجیل برنابا، عیسی از کناره دریاچه جنیسره به سمت مناطق مرتفع یعنی کفرناحوم می رود. اما کفرناحوم درست در حاشیه دریاچه ناصره واقع شده است. انجیل برنابا گزارش می کند که عیسی سوار یک قایق می شود و به اورشلیم می رود. با این حال، اورشلیم در میانه خشکی قرار دارد و با قایق نمی توان به آن دسترسی پیدا کرد. بنا به توصیف انجیل برنابا، نینوا در نزدیکی ساحل دریای مدیترانه قرار دارد، اما این شهر، در حاشیه دجله و در میانه خشکی قرار دارد.
اطلاعات زمانی مربوط به تولد عیسی در قیاس با دوران صدارت پیلاتوس، آنانیاس و قیافا با روایات تاریخی همخوانی ندارد. در انجیل برنابا از 5000000 سرباز رومی در فلسطین سخن می رود. اما در سده نخست پس از میلاد مسیح احتمالاً این تعداد سرباز در کل امپراتوری رومی یافت می شده است و نه در فلسطین به تنهایی. انجیل برنابا از 17000 فریسی در زمان عهد عتیق گزارش می دهد. اما فرقه فریسی ها تازه در سده دوم پیش از میلاد مسیح شکل گرفت.
انجیل برنابا تابستانی اروپایی را توصیف می کند: «درختان پربار هستند» (انجیل برنابا از ترجمه ایتالیایی، باب 169). اما در فلسطین در زمستان باران می آید و در تابستان زمین خشک و بی بار است.
8. شواهدی برای نگارش قرون وسطایی؟
صرفنظر از شباهاتی با اصول اسلامی در متن انجیل برنابا، اظهارنظرهای مغایر با تاریخ و جغرافیای فلسطین و عدم وجود داشتن منبعی موثق که پیش از آغاز سده 18 از محتوای انجیل برنابا گزارش دهد، برخی شواهد از خود متن دال بر تاریخ نگارشی در اواخر قرون وسطا یا اوایل عصر جدید در حدفاصل سده 14 و 16 است. از میان نمونه های گوناگونی که بازگشت تاریخ نگارش متن به سده های نخستین پس از میلاد مسیح را بیشتر نامحتمل جلوه می دهند، می توان نمونه های ذیل را نام برد:
ناشران نخستین نسخه از انجیل برنابا، یعنی لانسدیل و لاورا راگ، در سال 1907 به شباهت های چشمگیری میان انجیل برنابا و آثار دانته (آلیگری)، شاعر بزرگ ایتالیایی (1321-1265) مانند کمدی الهی او اشاره کردند، بویژه در زمینه توصیفات دانته از بهشت و دوزخ. درزمینه ارتباط غیرمستقیم میان این دو متن، لانسدیل راگ این فرض را اظهار کرده است که انجیل برنابا و کمدی الهی دانته هرچند از یکدیگر مستقل هستند، اما در زمینه محیط پیرامونشان، در ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر پدید آمده اند. تحقیقاتی که بعدها به عمل آمد، این طیف زمانی را تاحدود قرن 16 بسط داد.
انجیل برنابا نمایانگر گونه ای شیوه رفتاری است که به شدت یادآور ریاضت کشی راهبان دوران قرون وسطا است. بر این اساس، در برخی بخش های این کتاب، خندیدن گناه تلقی و نکوهیده می شود. اما گریه، نشانی از زندگی معنوی محسوب می شود (ر.ک. باب 102، آیه 236).
انجیل برنابا براساس ترجمه لاتینی وولگاتا از آیات کتاب مقدس نقل قول می کند که تازه در پایان سده چهارم صورت گرفت و به کتاب مقدس رسمی کاتولیکی بدل شد.
انجیل برنابا گزارش می دهد که عیسی و شاگردانش «چهل روز را نگاه داشتند» (انجیل برنابا از ترجمه ایتالیایی، باب 92، آیه 212). اما دوره چهل روزه روزه پیش از عید پاک، تازه در سده چهارم پس از میلاد مسیح وضع شد و هدف از آن بزرگداشت رنج و مرگ عیسی بود، امری که پیش از مرگ او ناممکن بود.
انجیل برنابا از سکه ای طلا موسوم به دینارِ 60 مینوتی نام می برد (انجیل برنابا از ترجمه ایتالیایی، باب 54، آیه 128). این سکه فقط برای مدت کوتاهی در قرون وسطا در اسپانیا رایج بود؛ استدلالی که به نظر می رسد، نظریه پیدایی انجیل برنابا در اسپانیا را تقویت می کند.
در انجیل برنابا از بشکه های چوبی برای نگهداری شراب نام برده می شود، اما در خاورمیانه کیسه های چرمی مرسوم بوده است.
انجیل برنابا برخلاف آنچه در قرآن آمده است، می نویسد که مریم فرزندش را بدون تحمل درد زایمان به دنیا آورد، اصلی که تازه در کلیسای قرون وسطایی رواج یافت.
در انجیل برنابا بر مفاهیمی نظیر صدقه، روزه، زیارت و نمازهای پنجگانه که عیسی نیز آن را به جای می آورد، تأکید شده است (ر.ک. انجیل برنابا از ترجمه ایتالیایی، باب 89، آیه 206)، به این ترتیب متن این کتاب به برهه زمانی پس از پیدایش اسلام اشاره دارد.
در انجیل برنابا میوه ممنوعه در بهشت که عهد عتیق آن را دقیق تر توصیف نمی کند، سیب نامیده می شود، ر.ک. انجیل برنابا از ترجمه ایتالیایی، باب 39، آیه 90)؛ این نیز نشانی از توسعه تاریخ کلیسای متأخر است.
بیشتر محققان غیرمسلمان در رد انجیل برنابا در مقام سندی متعلق به تاریخ کلیسای اولیه، به این نکات و نکات مشابه استناد می کنند.
نوشته شده توسط مریم میرزایی و علیرضا قدسیه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر